Annemarie maakt opera Rossini

Rossini op Recept

Datum
18 – 25 oktober 2014
 
Programma
Olard Derks, Bernadette Ritzen en Annemarie de Gee maken een voorstelling op basis van werken van Rossini. De werken worden door gesproken teksten met elkaar verbonden. De groep zangers bestaat uit 6 solisten en een ensemble van 8 (SSAATTBB)
 
Voor de solistenrollen zal een auditie georganiseerd worden.
Voor het ensemble is een stemtest vereist.
 
Begeleiders
Annemarie de Gee, tekst, regie
Olard Derks en Bernadette Ritzen, zangpedagogen
 
Repetitie in Nederland
Eind juni en begin september 2014
 
Concerten
vrijdag 24 oktober in Manosque
concertdatum in Nederland nog niet bekend, begin november
 
Kosten
zang solisten: 300 euro
zang ensemble: 250 euro
 
Meer weten? Ga naar Chamaret Chantant.
 
 

Annemarie tekent contract bij uitgeverij Atlas-Contact

In september 2012 debuteert Annemarie met de literaire verhalenbundel Kamermensen. Houd dus vooral het nieuws in de gaten op deze site! Voor degene die niet kunnen wachten volgt hier een klein tipje van de sluier.

Er kwam een vette eend aangezwommen en mijn gezicht rimpelde weer. Steeds grotere golfjes hingen aan mijn wenkbrauwen en zakten langzaam verder naar beneden. De eend zwom met grote slagen dichterbij. Ik ontblootte mijn tanden. Door de bewegingen van het water vervormde mijn hoofd bijna ongemerkt van een appel naar een peer. Nog meer golfjes. De vette eend was nu heel dichtbij, nog even en hij kon met zijn tenen mijn gezicht aanraken en zijn vliezen bij me naar binnen boren. Golfjes. Ik keek nog steeds door de spleten van mijn ogen het water over, omlaag, het wateroppervlak scannend. Er zwom een eend in het water die bloeddorstig begon te lachen. Golfjes. Het beest duwde de kin op zijn ronde spekborst, daar glom het van vet en veren, en sperde zijn bek open zodat ik zijn hoektanden kon aanschouwen: zo scherp als ijsrotsen. Kristalhelder staken de witte tanden af bij de bruine tong die als een glibberige zeerog zijn bek rond zwom. Golfjes. Mijn lip trilde. Achter me hoorde ik een paar onheilspellende geluiden vanuit het park; mensen op fietsen stapten af en klikten hun tassen open en dicht. Honden keken op, stonden plotseling op hun achterpoten en sloegen op grote trommels. Een roffel. Nog een roffel; dichterbij nu. Het ruisen van bomen, snerpende geluiden van fietsen, het park galmde van trillende, penetrante noten die ik nooit eerder had gehoord. Ik gromde terug. De eend kwam naderbij, steeds dichterbij zwom hij. Zijn voorste tenen raakten nu bijna mijn voorhoofd. Nog een paar slagen, nog een paar centimeter. Mijn hart bonkte droog in mijn keel.

Toen zwom de eend mijn hoofd in. Het einde was zoek. Hij sloeg met zijn vliezen dwars door mijn neus waardoor de lucht uit mijn longen geslagen werd. De honden blaften en beukten op de pauken, er werd gegild. In mijn hoofd ontstond er een overstroming, de golven kregen witte schuimkoppen en klapten tegen mijn slapen. Gevaar komt altijd van ver. Alles ging nu heel vlug. De zee sopte over mij heen, alles werd overspoeld door een wild teerzwart schuim en overstemde de dreunende klanken vanuit het park. Mijn wangen, mijn ogen, mijn kin, mijn hele gezicht veranderde in een enorme leerachtige draaikolk. Toch drongen de doffe roffels tot mij door, de honden waren gek geworden, zij brachten me in trance terwijl ze hun trommels afranselden. De eend stond op zijn achtervliezen en grijnsde terwijl hij rondjes draaide en met zijn voorvliezen hoog het grijze vijverwater opschepte. Het vloog door de lucht en kletterde als hagelstenen neer. Toen trok de eend een voor een de veren uit zijn vel. ´Heet! Bloed! Bloedheet!’ krijste hij. Hij plukte en plukte, net zo lang tot de vijver helemaal met veren gevuld was en zijn kale eendenvel vol rode plekken zat. De veren hadden alle kleuren die je maar kon verzinnen en dreven op het vijverwater. De zon bescheen de veren van onderaf en de lucht boven mij kleurde paars en rood.

Voor ik het wist greep ik in het water. Met kracht boorden mijn rode nagels zich in het blote eendenvlees. Ik had hem vol in zijn buik gepakt. De huid was al bezig zich terug te trekken, te verschrompelen onder mijn vingers. Het was zacht en zompig daar binnenin. Ik likte mijn lippen, de trommels zwelden nogmaals aan, ik zag mijn gezicht plotseling kraakhelder in de schuimkoppen en trok de bloedende eend met een zwaai uit het water. Ik keek uit over de vijver. Een fietser probeerde voorzichtig het stenen trapje van de linker brug af te fietsen maar buitelde in plaats daar van over zijn fiets heen, de brug af. Toen werd het stil.

 

© Annemarie de Gee

Geplande voorleessessies uit ‘Kamermensen’

Festival Noorderzon 20 augustus 2012, 20.30 uur
Literaturia, Noorderplantsoen, Groningen
www.noorderzon.nl

Uitmarkt Amsterdam 26 augustus 2012, 14.00 uur
Literaire Salon, Museumplein, Amsterdam
www.amsterdamsuitburo.nl/uitmarkt/

Boekpresentatie Kamermensen 27 augustus 2012, 20.00 uur
16cc, Kadijksplein, Amsterdam
www.16cc.nl/

Manuscripta Buitenpodium 2 september 2012, 14:00 – 14:30 en van 16:00 – 16:30. Westergasfabriek, Amsterdam www.manuscripta.nl

Young Art Text 21 september Heemskerk www.youngarttext.nl/

H. de Vries Boeken Gedempte Oude Gracht 27 Haarlem www.devriesboeken.nl/

Boekhandel van Gennep 29 september, ’s middags.
Oude Binnenweg 131b, Rotterdam
www.boekhandelvangennep.nl

Antwerpse Boekenbeurs 1 november 2012
Antwerp Expo, Antwerpen
www.boekenbeurs.be/

Crossing Border Festival 14, 15, 16 en 17 november 2012
Toneelkwartier, Den Haag
www.crossingborder.nl

Linnaeus Boekhandel Januari, Amsterdam
www.linnaeusboekhandel.nl

Debutantenbal boekeneiland Purmerend 10 februari 2013
Theater de Purmaryn
www.depurmaryn.nl/programma/1811//Debutantenbal

Voorleessessie aanvragen? Contact.

 

Interview NRC

Theater toont de menselijke beperking.

Annemarie de gee (24) studeerde vorig jaar af aan de Amsterdamse Theateracademie als tekstschrijver en regisseur. Zondag werd haar toneeltekst Lift gelezen door vijf acteurs in theater de Engelenbak. De tekst ligt nu bij toneelgroep Amsterdam. “Heel spannend”

Hoe zou je zelf je werk omschrijven?

Ik schrijf teksten die gestileerd zijn, poëtisch en abstract. Het zijn muzikale teksten, ritmisch en vol herhalingen. Het is ontoegankelijk, vervreemdend toneel. Mensen moeten bereid zijn om het verhaal los te laten. Mijn werk bestaat niet uit het vinden van een oplossing op toneel.

Wat heb je tot nu toe gemaakt?

Een paar eenakters en monologen en gedichten. Mijn afstudeervoorstelling TUIN, die werd opgevoerd in het Polanentheater, was een groot succes. Verder heb ik teksten geschreven op verzoek van particulieren en voor een amateurgroep in Utrecht. Maar ik ben er inmiddels achter dat ik geen amateurtheater wil maken. Ik wil met professionele acteurs werken. Lift is mijn eerste avondvullende voorstelling. De tekst wordt nu gelezen door Toneelgroep Amsterdam. Ik weet nog niet of ze er wat mee gaan doen. “Heel spannend.”

Past jouw werk in een bepaalde traditie?

Ja, je kunt mijn teksten rekenen tot het verhalend absurdisme. Mijn werk begint altijd met een concrete situatie of een concreet thema dat op een bepaald moment ontspoort. Daardoor wordt de ruimte van de personages veel groter dan die waarin ze zich in het begin bevonden. Heel kleine situaties worden zo uitvergroot. Voor een deel van het publiek is dat te heftig, er is geen houvast. Zo eindigt Lift in een brei van klanken.”

Wie zijn je voorbeelden?

Pinter, en in Nederland Gerardjan Rijnders, Alex van Warmerdam en theatergroep Carver.

Wat is je lievelingstoneelstuk?

Mijn eigen stuk Lift natuurlijk! En Ashes to ashes van Pinter.

Wat betekent het schrijven van toneelteksten voor je?

Als kind stotterde ik erg, daarom leerde ik al vroeg schrijven. Op papier kon ik mij makkelijker uitdrukken. Dat wakkerde mijn liefde voor taal aan. Ik had graag naar het conservatorium gewild, maar liep aan tegen de techniek. Nu heb ik mijn muzikaliteit gecombineerd met mijn liefde voor taal. Ik vind theater een mooie vorm om de menselijke beperkingen te laten zien. Taal en woorden zijn misschien wel het enige wat ons anders maakt dan de dieren. Wij kunnen woorden geven aan gevoel, maar dat wil niet zeggen dat we meer begrijpen dan een lieveheersbeestje.

Hoe werk je en waaruit put je inspiratie?

Ik begin altijd te schrijven vanuit een concrete situatie. Daarvoor put ik uit eigen ervaringen en gekke gesprekken die ik opvang. Van daaruit ontwikkelen mijn teksten zich vanzelf. Ik schrijf het beste in afzondering. Soms ga ik naar Texel om door te kunnen schrijven.

Kun je al van dit beroep leven?

Nee, nog niet. Ik werk ook bij theater de Engelenbak achter de bar en als kaartjesverkoopster.

Je bent een pupil van Jan Joris Lamers van Theatergroep Discordia. Wat heb je van hem geleerd?

Dat de poging belangrijker is dan het effect. Het zoeken is belangrijker dan het vinden.

Wanneer komt de Grote Doorbraak?

Misschien na dit artikel. Of in september op het Fringe festival in Amsterdam. Daar spelen twee actrices een ander stuk van mij.

Wat wil je bereiken?

Ik zou het geweldig vinden als Carver ooit een tekst van mij speelt. En verder zou ik graag een eigen collectief van makers op willen richten, met tekstschrijvers en regisseurs. Ik vind het fijn om samen te vechten over iets”